In 1999 is door de NASA een satelliet, genaamd ‘Chandra X-Ray Observatorium’ gelanceerd, die in staat is om de ruimte te scannen met X-rays, en zichtbaar kan maken wat voorheen onzichtbaar was. Chandra liet sterren zien die groter werden onder de enorme invloed van een energiegolf en door grote veranderingsprocessen gingen: opzwellen en dan vervolgens de buitenlagen afstoten, en daarna weer veel kleiner worden.
Chandra slaagde erin de kosmische jet stroom vast te leggen, die vanuit het centrum van het zwarte gat in onze Melkweg stroomt, en ook deze kolossale en krachtige energiegolf te zien, die over het galactische vlak uitstroomt.
Ongelooflijke beelden
De beelden van Chandra waren ongelooflijk en de top van de wetenschappers moest goed kijken om te begrijpen, waar ze nu naar keken en wat dat betekende voor onze planeet. Een paar artikelen zijn gepubliceerd op de NASA website over wat Chandra ontdekt heeft rond Sgr A (de codenaam voor het super massieve zwarte gat in het centrum van onze Melkweg), maar er is geen data vrijgegeven over wat dat nu betekent voor ons en hoe het ons zonnestelsel zal beïnvloeden. De artikelen zijn geschreven op een manier, waarop iedereen die het leest, zal denken, oh ok er is dus niets aan de hand, het is veel te ver weg van ons.
Voor de weinigen, die wel geavanceerde astrofysica begrijpen, werd het na het lezen van deze artikelen duidelijk, dat deze ontdekking bijzonder belangrijk is voor ons, en dat het veel meer aandacht en wetenschappelijke studie nodig heeft. De nieuwe gegevens van Chandra laten zien dat het absoluut niet iets is om links te laten liggen.
23 december 2012
Natuurlijk zal de NASA dit alles ontkennen als je er naar vraagt, net als ze alles rond UFO’s ontkennen. De voorspelling is dat hetzelfde met onze zon zal gebeuren. Zodra deze extreem sterke energetische puls contact maakt, en dat zal niet over vijf miljard jaar zijn, maar precies op 23 december 2012.
Een complexe nucleaire reactie zal er plaatsvinden, die onze zon groter laat worden, en daarbij Mercurius en Venus zal opnemen. Dat betekent dat het extreem dicht bij de Aarde gaat komen en daardoor biologisch leven onmogelijk zal maken, met dagelijkse temperaturen boven de 2000 graden Celsius. Dat is de enige reden waarom de top secret ondergrondse wereld (zie onder label DUMB) in de eerste plaats gebouwd is, zodat de elite veilig kan onderduiken.
NASA’s ‘Fermi Gamma-ray Ruimtetelescoop’ is op 11 juni 2008 gelanceerd
Zijn belangrijke functie is om bewijs te verzamelen, dat in de galactische kern van de Melkweg een explosie heeft plaatsgevonden in het nabije verleden met als resultaat een sterke kosmische puls recht op het galactische vlak, en in het galactische vlak zelf een uitbreidende puls van energie, die naar de randen van de Melkweg stroomt.
Het observatorium cirkelt om de Aarde op 300 mijl hoogte en scant het universum op gammastralen, die niet als gewoon licht in spiegels gereflecteerd kunnen worden. Zijn belangrijkste instrument is de Large Area Telescoop (LAT), waarmee de astronomen vooral zoeken naar fenomenen als actieve galactische kernen, pulsars en andere bronnen met hoge energie en zwarte materie.
Gamma-ray Burst Monitor
Een ander instrument aan boord van de Fermi is de Gamma-ray Burst Monitor (GBM, voorheen GLAST Burst monitor), die wordt gebruikt om gamma-ray uitbarstingen te registreren.
Gigantische en mysterieuze structuur
Gebruikmakend van de data van NASA’s Fermi, hebben de wetenschappers recentelijk een gigantische en mysterieuze structuur ontdekt in de Melkweg. De structuur lijkt op twee bubbels die zich uitstrekken onder en boven het galactische centrum. Elke bubbel is ongeveer 25.000 lichtjaren groot en dat betekent dat de hele structuur zich 50.000 lichtjaren uitstrekt en dus bewijs levert voor wat Chandra al eerder gedetecteerd had. Het laat duidelijk zien dat er een uitbarsting heeft plaatsgevonden in het super massieve zwarte gat in het centrum van onze Melkweg.
Een gigantische gamma-ray structuur is ontdekt door het verwerken van de data van Fermi met energie van 1 tot 10 miljard elektron volts. De dumbbell-vormige structuur steekt uit het galactische centrum en beslaat 50 graden noord en zuid van het vlak van de Melkweg, en overspant de hemel van het sterrenbeeld Maagd tot en met de constellatie Grus. Na het verwerken van de data werd deze enorme energie ontdekt in het galactische vlak. En met enorm bedoel ik ook enorm.
Wetenschappers van de NASA en de universiteit van Kansas zeggen dat gamma-ray uitbarstingen de meest krachtige explosies zijn die bekend zijn. Meestal komen ze voor in verre Melkwegen, en een groot percentage komt waarschijnlijk van explosies van sterren, die zeker 15 keer zo groot zijn als onze zon.
Deze ontploffing vormt twee bubbels van energie die de ruimte in snellen. Wetenschappers concludeerden dat gamma-ray uitbarstingen van relatief dichtbij staande sterrenexplosies, die aarde raken voor slechts tien seconden, de helft van de ozonlaag kunnen vernielen. Herstel daarvan zou tientallen jaren kunnen duren. Als de ozonlaag is beschadigd, dan kan ultraviolet licht van de zon veel van het leven op het land en aan de oppervlakte van oceanen en meren kunnen verwoesten, en daardoor de voedselketen kunnen verstoren.
Bevestiging uit Namibië – HESS gamma-ray telescoop
Een andere bevestiging komt van Namibië. Astrofysici die de H.E.S.S. gamma-ray telescopen gebruiken in Namibië, hebben aangekondigd dat ze zeer-hoge-energie gammastralen hebben gedetecteerd, komend vanuit enorme gaswolken die afkomstig zijn vanuit het centrum van onze Melkweg. De data laten bewijs zien dat de energie van de kosmische stralen bestaat uit versnelde deeltjes, die uitgestoten worden door het super massieve zwarte gat in het centrum van onze Melkweg.
H.E.S.S. staat voor “High Energy Stereoscopic System” en vertegenwoordigt een inspanning van vele jaren constructie door een internationaal team van meer dan 100 wetenschappers en ingenieurs. Het systeem van 4 telescopen met een diameter van 13 meter is op dit moment een van de gevoeligste detectors van hoge energie gamma-rays. Deze worden geabsorbeerd in de atmosfeer, waar ze een douche van kortlevende deeltjes veroorzaken. De H.E.S.S. telescopen detecteren deze minimale flitsen van blauw licht, die deze deeltjes uitstralen (Cherenkov licht, en duurt maar enkele miljoenste seconden) en verzamelen dit licht met grote spiegels in een zeer gevoelige camera. Elk beeld geeft een positie in de lucht van een enkele gamma-ray foton, en het totale aantal geeft de energie van de ene gamma-ray straal. Door deze beelden foton voor foton op te bouwen, kan de H.E.S.S. kaarten van astronomische objecten maken.
De grootste verassing kwam toen de H.E.S.S. data liet zien dat de dichtheid van de kosmische stralen, die onze eigen omgeving significant overstijgen. En de dichtheid gaat nog verder omhoog als we meer in de energie komen, wat betekent dat de kosmische stralen versnellen. Dus die data geven aan dat die kosmische wolk verlicht wordt door een kosmische straalversneller.
Vreemd gedrag van de Zon
Een nog grotere verassing begon toen onze zon zich vreemd ging gedragen en gedurende twee jaar geheel zonder zonnevlekken was. De lage zonnewind veroorzaakte zwakte in de heliosfeer van de zon, en dat resulteerde weer in het instorten van de thermosfeer van de aarde. De wereld kende vreemde elektromagnetische stromingen in de hogere atmosfeer, waar die normaal niet voorkwamen.
Op hoge niveaus zijn geheime vergaderingen geweest, en het belangrijkste thema was de nieuwe situatie en hoe deze de energievoorziening en daarmee het hele leven op aarde zou beïnvloeden.
Het grappige is dat we na 400 jaar van observatie, net toen we dachten dat we alle complexe dynamica van onze grootste ster gingen begrijpen, onze zon ons liet zien dat dat niet het geval is, door iets te doen wat we nog nooit eerder gezien hadden…
Het werd extreem rustig en blank zonder zonnevlekken gedurende 2008/2009 met als resultaat het instorten van de bijzondere laag gas van onze planeet die de Thermosfeer heet. We hebben nog nooit de zon zo rustig gezien, en nooit hebben we de thermosfeer zo zien instorten, hoog boven de aarde waar de atmosfeer de ruimte raakt.
Afwijkingen in ons magnetisch veld
Een verder resultaat is de afwijking van het magnetisch veld van de aarde en het ontstaan van grote openingen in de magnetosfeer van de aarde. De zelfde afwijkingen zijn er nog steeds en de statistieken laten zien dat de afwijkingen niet weggaan, maar nog erger worden.
In 2008 was het enige logische om te doen te gaan zoeken naar een reden, waarom onze ster en het zonnestelsel in het geheel extreme en nooit eerder geziene veranderingen doormaakte op alle niveaus. De conclusie was om te gaan zoeken naar verstoringen in de buurt van ons zonnestelsel, en om te ontdekken of er enige interactie te vinden is tussen ons zonnestelsel en de omgevende ruimte, die de oorzaak zou kunnen zijn van zulke extreme afwijkingen.
Werd er iets ontdekt?
Ja. Er werd iets heel groots ontdekt aan de rand van ons zonnestelsel, of om meer specifiek te zijn, in het gebied van het galactische vlak.
Geloof het of niet, de “Grote Bevestiging” kwam van een zeer goedkope satelliet genaamd “IBEX” (Interstellar Boundary Explorer), gelanceerd op 19 oktober 2008.
Gigantisch Lint van magnetisme
De ware “verschrikking” begon bij de mensen in de top, toen IBEX een Gigantisch Lint van magnetisme ontdekte aan de rand van ons zonnestelsel. Het is ongeveer 30 lichtjaren groot en bevat een mix van waterstof en helium atomen op een temperatuur van meer dan een miljoen graden Celsius en is sterk gemagnetiseerd. Dit Gigantische Lint van magnetisme is sterk genoeg om onze zon van energie te voorzien, en zal onze ster optillen naar het niveau van een Rode Reus.
Gigantische interstellaire wolk biedt bescherming
De NASA publiceerde een paar artikelen over deze ontdekking, en verklaarde dat ons zonnestelsel omgeven is door een enorme hete wolk van magnetisch interstellair gas, dat bekend staat als onze lokale bel. De NASA verklaarde ook dat onze heliosfeer - de beschermende bel om ons zonnestelsel - de eerste verdedigingslijn is tegen kosmische stralen en interstellaire wolken die onze heliosfeer proberen binnen te dringen. Wauw!
Deze gigantische interstellaire hete wolk verscheen precies op tijd toen onze heliosfeer zwakker werd en onze zon zich vreemd ging gedragen, toen onze thermosfeer instortte, toen de magnetische polen van alle planeten in ons zonnestelsel, inclusief onze aarde, een omkering ervoeren… is dat toeval?
Ik denk het niet!
IBEX kwam in het spel
Net als een impressionist een schilderij maakt van ontelbare stipjes verf, zo bouwde de IBEX (Interstellar Boundary Explorer) satelliet van NASA een beeld van de grens van ons zonnestelsel op, door botsingen tegen de satelliet door hoge snelheidsdeeltjes, energetisch neutrale atomen. Deze deeltjes worden aangemaakt in het grensgebied, waar de zonnewind waait in alle richtingen vanuit de zon en in het gas van de interstellaire ruimte ploegt.
Het is belangrijk te begrijpen dat onze heliosfeer een grote bel van magnetisme is, die ontspringt vanuit de zon en voorbij de baan van Pluto reikt. En ondanks dat het enorm groot is en letterlijk de hemel vult, geeft het geen licht en kon het niet gezien worden, totdat IBEX in het spel kwam.
Geen ruimtevaartuig heeft ooit de botsingszone in beeld kunnen brengen, omdat de heliosfeer geen licht uitstraalt. Maar de twee detectors op de IBEX zijn ontworpen om te zien, wat het mensenoog niet kan zien. De interactie van de zonnewind en het interstellaire medium creëert energetisch neutrale waterstofatomen, ENA’s genoemd, zie vanuit de botsingszone in alle richtingen wegspringen. Sommige van deze atomen passeren de aarde, waar de IBEX hun richting en snelheid detecteert. En als de satelliet langzaam om de aarde draait, bouwen de detectors heel langzaam een beeld op met de ENA’s die overal vandaan komen.
Hemelkaart
De IBEX heeft de eerste complete hemelkaart gemaakt van de heliosfeer en het resultaat heeft vele wetenschappers compleet verrast. De kaart wordt doorsneden met een helder Lint van onbekende oorsprong. De complete hemelkaart van IBEX gemaakt van neutrale atoom uitstraling laat een helder filament zien van onbekende oorsprong. Op het plaatje geven V1 en V2 de positie van de Voyager I en II weer. Het is interessant te melden dat de Voyager I en II niets bijzonders gedetecteerd hebben. “Het is net alsof we twee weerstations hebben, maar de grote storm missen die er tussendoor gaat.”
In werkelijkheid hebben ze de energetische storm niet gemist. Die was er eerder nog niet, hij is pas recentelijk verschenen en nu is het ook bevestigd door de Cassini satelliet, die net als de Voyagers het ook niet eerder detecteerde. Zij misten het allemaal, omdat wat we zien de uitspreidende puls van energie vanuit het super massieve zwarte gat in het centrum van onze Melkweg is, uit het recente verleden, die nu pas onze regio bereikt heeft.
En ondanks dat het Lint zo helder lijkt in de IBEX kaart, geeft het geen echt licht. Het Lint is geen lichtbron, maar eerder een bron van deeltjes, energetische neutrale atomen oftewel ENA’s. De sensors van IBEX kunnen deze deeltjes detecteren, die geproduceerd worden in de buitenste heliosfeer, waar de zonnewind langzamer gaat en zich mengt met de interstellaire materie van buiten ons zonnestelsel.
Elke zes maanden ontvangt de NASA een nieuwe kaart van IBEX
Toen de wetenschappers klaar waren met het samenstellen van de tweede complete omloop in de hemel, had de IBEX opnieuw een zeer onverwacht resultaat opgeleverd; de kaart was behoorlijk veranderd! De nieuwe observaties toonden dat de interactie van de zon met het interstellaire medium veel dynamischer en variabeler is dan we ons konden voorstellen.
De interesse in deze enorme interactie aan de rand van ons zonnestelsel werd groot, dus om het grote publiek weg te houden van deze belangrijke informatie, en niet te laten weten wat er werkelijk gebeurt, kwamen ze met een verhaal dat het magnetische lint een spiegeling is. Dat verhaal is werkelijk interessant, want het verklaart totaal niet waarom de Voyagers en Cassini deze spiegeling niet eerder zagen…
Er was gewoon niets en opeens konden alle capabele instrumenten in de ruimte dit zien?
In werkelijkheid was het een afleiding!
Er gingen weer zes maanden voorbij, en de nieuwe IBEX kaart werd ditmaal volledig geheim gehouden, niemand mag die zien. Maar we weten alles al wat we nodig hebben, als we weten waar we naar moeten kijken en waar we dat kunnen vinden.
MEGA gebeurtenis verwacht
Ik denk dat je nu de boodschap al begrepen hebt, we verwachten een MEGA gebeurtenis aan het einde van dit jaar. Misschien denken enkelen van jullie nu “als deze golf van energie echt is, zou dat betekenen dat alle sterren in de Melkweg, waar deze energetische puls al langs geweest is, flink aangetast moeten zijn?”
En is dat zo?
Inderdaad! Ga maar eens naar Google en tik maar eens in: “Waarom heeft de nucleaire kern van de Melkweg zoveel Rode Reuzen en Superreuzen?”
Ik geloof dat jullie mijn punt nu begrijpen!
Misschien is het interessant te noemen dat zoveel mensen mij vragen, waarom deze uitspreidende golf vanuit Sgr A ons niet veel eerder zal bereiken dan in december 2012 omdat het met de lichtsnelheid reist. Het duurt bijvoorbeeld 2 seconden voor het licht om hier te komen vanaf de maan, 8 minuten vanaf de zon, en 45 minuten vanaf Jupiter…
Dat klopt allemaal, maar de uitleg is heel simpel
Heel recht toe recht aan fysica. Als je een steen in een meer gooit, dan krijg je rimpels op het wateroppervlak, concentrische cirkels die steeds wijder worden. Hoe dichter de concentrische cirkels bij het begin zijn, hoe sterker en sneller ze zijn, en hoe verder weg ze reizen, hoe minder sterk en snel en uiteindelijk stoppen ze. Hetzelfde gebeurt in de ruimte. Wij zijn ongeveer 26.000 lichtjaren verwijderd van het galactische centrum. Als de explosie in de galactische kern 26.000 jaar geleden plaatsvond, dan begon de uitspreidende golf heel snel met de lichtsnelheid, maar na 15.000 jaar vertraagde het en werd het ook zwakker in energie. Nu is het gedetecteerd door IBEX op minder dan 10 miljard mijl van ons vandaan, en komt het elke dag dichterbij. Het is nu duidelijk minder snel dan de lichtsnelheid, maar nog steeds erg snel en zeer energetisch voor onze zon en onze planeet!
De officiële lezing die in 2010 gepubliceerd was, verklaarde dat we pas over 100 jaar contact zouden gaan maken met deze miljoenen graden Celsius hete magnetische wolk, maar er is een onderzoek geweest, dat de conclusie trok dat deze energiepuls eerder direct contact zal maken met onze zon, en wel precies op 23 December 2012.
Laten we alle informatie eens samenvatten en kijken wat deze krachtige magnetische puls van energie met onze zon zal doen, wanneer het contact maakt. Om dat beter te begrijpen, moeten we een paar dingen weten over onze ster.
Onze zon is van het type Gele Dwerg
“Geel”, omdat dat de kleur van het oppervlak is, en “Dwerg” omdat hij klein is voor een ster. Maar vanuit een ander gezichtspunt is hij enorm – je kunt er 1000x de aarde in passen. De zon is de super kracht van ons zonnestelsel. Hij bestaat vooral uit helium en waterstof, dat in plasmavorm super heet is en dat brandt op een temperatuur van miljoenen graden. Binnen in de zon worden waterstof atomen samengeperst door de immense druk van helium atomen. In dit fusieproces zijn de resulterende atomen minder massief dan degenen die ze gecreëerd hebben. De missende massa is omgezet in energie.
Elke seconde wordt binnenin de zon 600 miljoen ton waterstof gefuseerd in 595 miljoen ton helium. Die missende 5 miljoen ton is omgezet in energie gelijk aan een miljard een-megaton waterstofbommen, die in dezelfde seconde ontploffen. Dit gebeurt elke seconde in de zon. Met andere woorden, de zon wordt aangedreven door nucleaire fusie.
Of, als je het anders wilt zeggen, elke seconde produceert onze zon 380 miljard megawatt aan energie. Niets op aarde is in staat om zoveel energie te produceren. De Hoover Dam in Nevada genereert slechts 280 megawatt. We praten hier over 380.000.000.000.000.000.000 megawatt energie – per seconde.
Als je de zon met rust laat, zou hij genoeg brandstof hebben om tenminste een paar miljard jaar te kunnen branden, maar helaas laat het bewijs zien dat dat niet het geval zal zijn.
In vergelijking met de corona van de zon, die heel heet is, een paar miljoen graden Celsius, is het oppervlak van de zon zelf erg koel, slechts ongeveer 6000 graden Celsius. Als de zon aangeraakt zal worden door de naderende magnetische wolk, die miljoenen graden Celsius heet is, dan zal de corona van de zon kort weerstand bieden, maar daarna zal de uitbreidende wolk door de corona heendringen en het oppervlak van de zon aanraken. Als deze energie eenmaal fysiek contact maakt met de oppervlakte van de zon zal dat het tempo, waarin de zon zijn brandstof verbrandt, veranderen.
Monstrueuze plasmabol
Als de waterstof brandstof van de zon gaat oplossen, zal onze zon heel snel afkoelen en geleidelijk zal het instorten door de kracht van de zwaartekracht. Energie van deze instorting zal de kern opnieuw opwarmen tot honderden miljoenen graden. Het zal weer zo heet worden, dat het nu helium gaat verbranden. Onder die extra hitte van de helium zal de zon gaan uitzetten tot een monstrueuze plasmabol, die we een Rode Reus noemen. Het zal zo groot worden dat het de banen van Mercurius en Venus zal opnemen.
Als de zon dichter bij de aarde gaat komen, zal de globale temperatuur gaan stijgen en zullen de oceanen gaan koken. Er zal uitsluitend nog wat water in ondergrondse ruimten overblijven. Een gebeurtenis als deze kan een globaal uitroeien van al het leven betekenen en een nieuwe ijstijd inluiden.
Gamma-ray uitbarstingen zijn de helderste explosies in het universum
Omdat zij vaak zo ver weg zijn en toch zo helder zijn, moeten ze wel een enorme hoeveelheid kracht hebben. Tenminste net zoveel als onze zon uitstraalt in miljarden jaren.
Als de gamma uitbarsting 1000 lichtjaren van de aarde plaatsvindt, dan zal het ongeveer 500 maal helderder zijn dan de gamma-ray uitstraling van de zon. De energie die aan onze hogere atmosfeer wordt afgeleverd, zal zijn als 100.000 megaton van nucleaire explosies. De ozonlaag zal worden uitgeput, en we krijgen zure regen, brandwonden, en alle begroeiing zal worden verwoest, misschien net als in een nucleaire winter.
In de eerste klap zal de energie de kant van de aarde raken, die naar de zon gekeerd is, en zal de andere kant nog heel even gespaard blijven van directe verbranding, omdat we weten dat gammastralen maar een paar kilometer in de grond doordringen. Maar zodra de deeltjes de structuur van onze atmosfeer gaan veranderen en de ozonlaag weg is…. dan is het voorbij.
Veel van het gepresenteerde materiaal is moeilijk te begrijpen, en je kunt er zeker van zijn dat je deze informatie niet in de mainstream media zal vinden, omdat die media corrupt zijn en gemaakt zijn om de massa te bedriegen en te misleiden.
Een ander alarmerend bewijs voor wat gebeurt, wanneer de zon in haar expansie fase verkeert, laat de onderstaande graancirkel zien…
Mercurius en Venus worden ‘opgeslokt’ door de Zon.
Let ook op de positie van Planeet X (het Nibiru systeem):
Luister ook naar onderstaande radioshow, waarin deze gebeurtenis wordt aangehaald:
"Game Over: Here come the Great Tribulation & Sudden Destruction"
Bron: Goto2012.nl
Posted: Eindtijdnieuws.blogspot.comen méér onthullende artikelen Facebook.com/Eindtijdnieuws
Tidak ada komentar:
Posting Komentar